ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛ1ΣΜΟΙ (1939)

ΠΡΩΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

ΚΛΙΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ

ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΥΣΗ

ΕΠΤΑ ΝΥΧΤΕΡΙΝΑ ΕΠΤΑΣΤΙΧΑ

ΠΑΡΑΘΥΡΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ ΕΠΟΧΗ

ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ

ΩΡΙΩΝ

ΕΠΕΤΕΙΟΣ

ΔΙΟΝΥΣΟΣ

ΟΙ ΚΛΕΨΥΔΡΕΣ ΤΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ

ΟΙ ΚΛΕΨΥΔΡΕΣ ΤΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ

ΣΠΟΡΑΔΕΣ

ΕΛΕΝΗ

ΚΟΙΜΩΜΕΝΗ

ΕΛΙΓΜΟΣ

ΕΥΑ

ΑΙΘΡΙΕΣ

Η ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΩΝ ΓΥΑΚΙΝΘΩΝ

Η ΘΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

ΩΔΗ ΣΤΗΝ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ

ΠΕΡΙΦΗΜΗ ΝΥΧΤΑ

Η ΜΑΡΙΝΑ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ

ΗΛΙΚΙΑ ΤΗΣ ΓΛΑΥΚΗΣ ΘΥΜΗΣΗΣ

ADAGIO

ΟΛΒΙΑ ΝΤΟΝΝΑ

ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

ΑΝΕΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

ΒΑΘΟΣ

ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΒΟΙΩΤΙΑΣ

ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΜΕΡΑΣ

ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ

Η ΠΕΝΤΑΜΟΡΦΗ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ

Η ΤΡΕΛΗ ΡΟΔΙΑ

 

ΗΛΙΟΣ Ο ΠΡΩΤΟΣ (1943)

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΙΑ ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ

ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

ΝΑΥΤΑΚΙ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΟΛΙΟΥ

ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΜΙΑΝ ΑΧΤΙΔΑ

Ι ΚΟΚΚΙΝΟ
II ΠΡΑΣΙΝΟ

III ΚΙΤΡΙΝΟ

IV Η ΠΟΡΤΟΚΑΛΕΝΙΑ
V ΑΝΟΙΧΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ

VI ΒΑΘΥ ΓΑΛΑΖΙΟ

VII ΜΕΝΕΞΕΛΙ

 

 

     ΑΣΜΑ ΗΡΩΙΚΟ ΚΑΙ ΠΕΝΘΙΜΟ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΑΜΕΝΟ ΑΝΘΥΠΟΛΟΧΑΓΟ 

                  ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ 

                           (1945)

 

Α' Εκεί πού πρώτα εκατοικούσε ο ήλιος

Β' Τώρα μες στα θολά νερά

Γ' Γι' αυτούς η νύχτα ήταν μια μέρα πιο πικρή

Δ' Τώρα κείτεται απάνω στην τσουρουφλισμένη χλαίνη

Ε' Ήλιε δεν ήσουν ο παντοτινός;

ς' Ήταν ωραίο παιδί

Ζ' Τα δέντρα είναι από κάρβουνο

Η' Πέστε λοιπόν στον ήλιο

Θ' Φέρτε καινούρια χέρια

Ι'  Ήλιος, φωνή χαλκού, κι άγιο μελτέμι

ΙΑ' Κείνοι που έπραξαν το κακό

ΙΒ' Με βήμα πρωινό στη χλόη που μεγαλώνει

ΙΓ' Μακριά χτυπούν καμπάνες από κρύσταλλο

ΙΔ' Τώρα χτυπάει πιο γρήγορα τ' όνειρο μες στο αίμα

 

 

 

ΤΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ (1959)

Η ΓΕΝΕΣΙΣ

ΤΑ ΠΑΘΗ

Α' Ιδού εγώ λοιπόν

Β' Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική

α' Στον πηλό το στόμα μου

 

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΠΡΩΤΟ

Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ

β' Νέος πολύ και γνώρισα

Γ' Τον πλούτο δεν έδωκες ποτέ σ' εμένα

Δ' Τις ημέρες μου άθροισα και δε σε βρήκα

γ' Μόνος κυβέρνησα τη θλίψη μου

 

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ

ΟΙ ΗΜΙΟΝΗΓΟΙ

δ' Ένα το χελιδόνι κι η Άνοιξη ακριβή

Ε' Τα θεμέλια μου στα βουνά

ς' Ο ποιητής των νεφών και των κυμάτων

Ζ' Ήρθαν ντυμένοι «φίλοι»

Η' Ήρθαν με τα χρυσά σιρίτια

ε' Με το λύχνο του άστρου

 

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΡΙΤΟ

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΞΟΔΟΣ

ς Της Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ

Θ'  Αυτός είναι ο πάντοτε αφανής δικός μας Ιούδας

Ι'   Καταπρόσωπό μου εχλεύασαν οι νέοι Αλεξανδρείς

ζ'  Αυτός αυτός ο κόσμος, ο ίδιος κόσμος είναι

 

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΕΤΑΡΤΟ

ΤΟ ΟΙΚΟΠΕΔΟ ΜΕ ΤΙΣ ΤΣΟΥΚΝΙΔΕΣ

η'  Γύρισα τα μάτια δάκρυα γιομάτα

ΙΑ' Όπου, φωνάζω, και να βρίσκεστε, αδελφοί

ΙΒ' Και στα βαθιά μεσάνυχτα

ΙΓ' Ανομίες εμίαναν τα χέρια μου

ΙΔ' Ναοί στο σχήμα τ' ουρανού

θ'  Τις νεφέλες αφήνοντας πίσω τους

 

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΠΕΜΠΤΟ

Η ΑΥΛΗ ΤΩΝ ΠΡΟΒΑΤΩΝ

ι' Της αγάπης αίματα με πορφύρωσαν

ΙΕ' Θεέ μου συ με θέλησες και να, σ' το ανταποδίδω

Ις' Ενωρίς εξύπνησα τις ηδονές

ια' Θα καρώ Μοναχός των θαλερών πραγμάτων

 

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΕΚΤΟ

ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΝ

ιβ' Ανοίγω το στόμα μου κι αναγαλλιάζει το πέλαγος

ΙΖ' Σε χώρα μακρινή και αναμάρτητη τώρα πορεύομαι

ΙΗ' Σε χώρα μακρινή και αρυτίδωτη τώρα πορεύομαι

ΤΟ ΔΟΞΑΣΤΙΚΟΝ

 

 

ΕΞΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΤΥΨΕΙΣ 

   ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ 

             (1960)

 

Ο ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΩΡΑΙΑ

Η ΑΥΤΟΨΙΑ

Ο ΥΠΝΟΣ ΤΩΝ ΓΕΝΝΑΙΩΝ

Ο ΥΠΝΟΣ ΤΩΝ ΓΕΝΝΑΙΩΝ (Παραλλαγή)

ΛΑΚΩΝΙΚΟΝ

ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΤΟΠΙΟΥ Ή ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΛΕΟΥΣ

Ο ΑΛΛΟΣ ΝΩΕ

ΕΦΤΑ ΜΕΡΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ

 

 

              ΤΟ ΦΩΤΟΔΕΝΤΡΟ
ΚΑΙ Η ΔΕΚΑΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΟΜΟΡΦΙΑ

                          (1971)

 

ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

Η ΚΟΡΗ ΠΟΥ 'ΦΕΡΝΕ Ο ΒΟΡΙΑΣ

ΔΗΛΟΣ

ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

ΔΙΕΞ ΤΟ ΜΥΡΤΟΝ

ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ

ΧΩΡΙΣ ΓΙΑΣΜΑΚΙ

ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΑΛΟΓΟ

ΜΙΚΡΗ ΠΡΑΣΙΝΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

Η ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ

Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ

ΑΡΧΕΤΥΠΟΝ

ΤΟ ΦΩΤΟΔΕΝΤΡΟ

ΠΑΛΙΝΤΡΟΠΟΝ

Ο ΚΗΠΟΣ ΤΟΥ ΕΥΩΧΕΙΡ

ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ

ΟΣΟ ΔΙΑΡΚΟΥΣΕ ΤΟ ΑΣΤΡΟ
ΤΑ ΔΥΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΤΑ ΔΥΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (Παραλλαγή)

ΘΕΟΚΤΙΣΤΗ

ΔΩΡΟ ΑΣΗΜΕΝΙΟ ΠΟΙΗΜΑ

 

 

Ο ΗΛΙΟΣ Ο ΗΛΙΑΤΟΡΑΣ (1971)

Ο ΗΛΙΟΣ Ο ΗΛΙΑΤΟΡΑΣ

 

ΤΟ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ (1971) 

 

Ι Θα γυρίσει αλλού τις χαρακιές
II Πενθώ τον ήλιο και πενθώ τα χρόνια που έρχονται

III Έτσι μιλώ για σένα και για μένα

IV Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ' ακούς
V Για σένα έχω μιλήσει σε καιρούς παλιούς

VI Έχω δει πολλά και η γη μέσ' απ' το νου μου φαίνεται ωραιότερη
VII Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί

 

 

 

ΤΑ ΡΩ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ (1972)

ΜΙΚΡΕΣ ΚΥΚΛΑΔΕΣ

ΜΑΡΙΝΑ

ΤΑ ΕΛΛΗΝΑΚΙΑ

Η ΜΑΓΙΑ

ΤΑ 'ΔΑΤΕ ΤΑ ΜΑΘΑΤΕ

ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΒΟΡΙΑ

ΤΟ ΤΡΙΖΟΝΙ

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΥΡΟ ΚΑΙ ΤΖΙΑ

ΤΟ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ ΤΡΙΦΥΛΛΙ

ΤΟ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ ΤΡΙΦΥΛΛΙ

ΤΑ ΤΖΙΤΖΙΚΙΑ

ΤΟ ΕΡΗΜΟΝΗΣΙ

ΝΤΟΥΚΟΥ ΝΤΟΥΚΟΥ ΜΗΧΑΝΑΚΙ

Η ΕΛΕΝΗ

Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ

ΤΟ ΔΕΛΦΙΝΟΚΟΡΙΤΣΟ

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΩΝ

Η ΠΟΔΗΛΑΤΙΣΣΑ

Η ΤΕΛΕΤΗ

ΤΟ ΚΟΧΥΛΙ

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟ ΑΚΑΤΟΙΚΗΤΟ

ΣΤΗΝ ΞΥΛΙΝΗ ΠΑΡΑΓΚΑ

ΣΟΥ ΤΟ 'ΠΑ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΩΝ

Ο ΧΑΜΑΙΛΕΩΝ

ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΚΛΕΙΔΙ

Ο ΓΛΑΡΟΣ

ΤΥΧΗ

Ο ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΟΥ ΙΣΠΑΧΑΝ

ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ

Ο ΧΑΜΑΙΛΕΩΝ

ΟΙ ΑΝΟΡΘΟΓΡΑΦΙΕΣ

ΤΑ ΓΑΤΙΑ

Η ΤΑΡΑΤΣΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ

ΤΟ «ΤΕΤΡΑΔΙΟΝ ΤΗΣ ΜΑΘΗΤΡΙΑΣ»

Η ΡΟΥΛΕΤΑ

Η ΑLFA ROMEO

ΕΧΕΙ ΚΙ Ο ΦΤΩΧΟΣ ΠΟΥΛΙ

ΟΙ ΔΥΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΙ

ΤΑ ΑΦΑΝΕΡΩΤΑ

ΤΟ ΒΕΓΓΑΛΙΚΟ

Ο ΜΑΓΙΣΣΑΚΙ

ΤΑ ΟΣΑ Η ΜΟΙΡΑ ΜΟΥ 'ΓΡΑΦΕ

Ο ΤΑΜΕΝΟΣ

ΟΛΑ ΤΑ ΠΗΡΕ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ

Ο ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ

ΤΑ ΡΩ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΠΡΕΧΤ

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ
ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ
ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΣΕ ΠΑΡΩ ΕΓΩ
ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ Ο ΛΕΒΕΝΤΗΣ

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΡΚΑ

ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΙΝΕΜΕΝΗΣ

Η ΚΑΛΟΓΡΙΑ Η ΤΣΙΓΓΑΝΑ

Η ΚΥΡΑ Η ΠΑΝΤΕΡΜΗ

ΧΑΜΟΣ ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ

ΤΟΥ ΠΙΚΡΑΜΕΝΟΥ

Ο ΑΝΤΟΝΙΟ ΤΟΡΡΕΣ ΧΕΡΕΝΤΙΑ ΣΤΟ ΑΡΟΜΟ ΤΗΣ ΣΕΒΙΛΛΙΑΣ

ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΝΤΟΝΙΟ ΤΟΡΡΕΣ ΧΕΡΕΝΤΙΑ

Η ΜΙΚΡΟΠΑΝΤΡΕΜΕΝΗ

ΤΑ ΜΑΧΑΙΡΙΑ

Η ΣΕΛΗΝΗ ΣΤΟ ΣΙΔΕΡΑΔΙΚΟ

ΥΠΝΟΒΑΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

 

 

ΤΑ ΕΤΕΡΟΘΑΛΗ (1974)

ΠΡΩΤΗ ΣΕΙΡΑ

ΨΑΛΜΟΣ ΚΑΙ ΨΗΦΙΔΩΤΟ ΓΙΑ ΜΙΑΝ ΑΝΟΙΞΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

ΔΩΔΕΚΑ ΝΗΣΩΝ ΑΓΓΕΛΟΣ

ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΠΙΚΑΣΣΟ

ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ΤΗΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ ΠΑΛΑΙΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΩΔΗ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ

ΜΙΚΡΟΝ ΑΝΑΛΟΓΟΝ ΓΙΑ ΤΟΝ Ν. ΧΑΤΖΗΚΥΡΙΑΚΟ - ΓΚΙΚΑ

MOZART: ROMANCE ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΝΤΣΕΡΤΟ ΓΙΑ ΠΙΑΝΟ ΑΡ. 20, ΚΥ 466

ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΕΙΡΑ

Η ΕΛΕΝΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΠΛΑΙ
Ο ΦΥΛΛΟΜΑΝΤΗΣ
ΑΙΩΝΟΣ ΕΙΔΩΛΟΝ

ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ
VILLA NATACHA

ΕΛΥΤΟΝΗΣΟΣ (ΚΟΙΝΩΣ ΕΛΥΤΟΝΗΣΙ)
ΑΠΟΣΤΙΧΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΟΡΘΡΟ ΣΤΟ ΑΣΚΗΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΟΥ


 

ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ (1978)

ΔΟΜΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ

Α' ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ
Η ΝΕΦΕΛΗ
Ο ΝΕΦΕΛΗΓΕΡΕΤΗΣ
ΠΑΤΜΟΣ
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΚΑΛΛΟΥΣ

Η  ΝΕΡΟΣΤΑΓΟΝΑ
THROUGH THE MIRROR
Η ΑΙΓΗΙΣ

ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΟΙΑΚΙΖΕΙ
ΥΜΝΟΣ ΣΤΗ ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ
Ο ΤΡΩΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
Η ΕΛΕΝΗ

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΝΕΦΕΛΗΣ

Β' PAX SAN TROPEZANA
Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΓΗ
ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ
ΚΑΘΕ ΦΕΓΓΑΡΙ ΟΜΟΛΟΓΕΙ
Ο ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ

Ο ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ
EAU DE VERVEINE
Η ΑΝΩ ΤΑΡΚΥΝΙΑ
ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΑΓΝΟΤΗΤΟΣ
ΤΟ ΜΑΤΙ ΤΗΣ ΑΚΡΙΔΑΣ
ΥΜΝΟΣ ΣΕ ΔΥΟ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ
ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΔΗΛΩΣΗ
Η ΙΕΡΗ ΕΞΕΤΑΣΗ
Ο ΑΓΙΟΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΤΗΣ ΑΣΣΙΖΗΣ

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ

Γ' ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΘΛΙΨΗ

Η ΠΡΩΙΝΗ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ

ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΕΙΘΕΙ

Ο ΕΙΚΟΣΙΤΕΤΡΑΩΡΟΣ ΒΙΟΣ

Η ΙΣΟΒΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

ΣΠΟΥΔΗ ΓΥΜΝΟΥ

ELECTRA BAR

Η ΠΑΡΘΕΝΟΓΕΝΕΣΗ

DJENDA

ICH SEHE DICH

Ο ΣΤΑΛΙΝ

Η ΟΥΓΓΡΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ

ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ

 

 

        ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
ΜΕ ΣΗΜΑΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ 

                  (1982)

 

Ο ΚΗΠΟΣ ΒΛΕΠΕΙ

ΤΟ ΑΜΥΓΔΑΛΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

AD LIBITUM

 

 

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ 

ΑΘΕΑΤΟΥ ΑΠΡΙΛΙΟΥ 

             (1984)

 

Έλα τώρα χέρι μου δεξί         

Ολοένα τ' αλόγα μασούν

Κει κατά τα μεσάνυχτα

«Αρτίνη»... «Κλεώπα»

Κάπου κλαίνε και θολώνει
Έβαλα τα βιβλία μου στα ράφια

Λοξά, επιμήκη μάτια

Κει που ανέβαινα το στενό

Ξάφνου, με το που άνοιξα

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Βρήκα μια μικρή εκκλησία
Από μακριά την είδα
Ποιος είναι που βροντάει
Όπως μετά την εκπυρσοκρότηση
Μάνα που 'σαι να με δεις
Θα 'ναι κάποιο από κείνα τα σπίτια
Ολοένα σφύριζε ο αέρας

Κάπου, φαίνεται, θα διασκεδάζουν
Περασμένα μεσάνυχτα
Βγήκα για νέες πληγές
Σταματημένος όλη νύχτα

ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΜΕΜΑ

Προχωρώ μέσ' από πέτρινα κεριά
Άνοιγε τον αέρα του κήπου
Ανεβαίνω το μαλακό χώμα της

Σ' όλους το ψιλόβροχο κάτι λέει
Ακόμη βρέχει

Βάρος της τρυφεράδας τ' ουρανού

Κάθομαι ώρες και κοιτάζω

Γαλήνη σαν της Κυριακής

Φτάνοντας το βαπόρι μεγάλωσε
Άσπρα σπασμένα τ' ουρανού

Κατάκοπος από τις ουράνιες περιπέτειες

Μόλις σήμερα βρήκα το θάρρος
Ολοένα οι κάκτοι μεγαλώνουν

Μέρα τρεμάμενη όμορφη

Σωστός θεός. Όμως κι αυτός

Σαν να μονολογώ, σωπαίνω

ΑΝΤΙΣ ΠΑ ΟΝΕΙΡΟ

Περαστική από τη χθεσινή αϋπνία μου
Πάλι μες στην κοιλιά της θάλασσας
Καθαρή διάφανη μέρα

ΑΣΜΑΤΙΟΝ

Είναι κάτι νύχτες

Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Πέφτοντας η ζωή μου

Κάποια καταπακτή θ' άνοιξε

Δύο πόντους πάνω από το έδαφος

Απαλοί κόκκινοι λόφοι

Από το πολύ να μη σκέπτομαι τίποτε

Όλα χάνονται

 

 

 

 

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΑΥΤΙΛΟΣ (1985)

ΕΙΣΟΔΟΣ

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΑΥΤΙΛΟΣ [ΠΡΟΒΟΛΕΑΣ Α']

ΜΥΡΙΣΑΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΝ [Ι-VIΙ]

Ι Μια μέρα τη ζωή που 'χασα

II Κατοίκησα μια χώρα

III Λοιπόν τριγύριζα μέσα στη χώρα μου

IV Την άνοιξη δεν τη βρήκα
V Θέλω να 'μαι ειλικρινής

VI Ω ναι, μια σκέψη
VII Χείλι πικρό

ΚΑΙ ΜΕ ΦΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΘΑΝΑΤΟΝ [1-7]

1 Έστρεψα καταπάνω μου το θάνατο

2 Αφόντας μπήκα σ' ερωτά

3 Είσαι νέος —το ξέρω—

4 Περιμένω την ώρα

5 Όξω από το μνημονικό

6 Τί θέλεις τί ζητάς

7 Τώρα που ο νους απαγορεύεται

ΟΤΤΩ ΤΙΣ ΕΡΑΤΑΙ [Ο ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΟΣ ΣΑΚΟΣ]

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΑΥΤΙΛΟΣ [ΠΡΟΒΟΛΕΑΣ Β']

ΜΥΡΙΣΑΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΝ [VIII-ΧIV]

VIII Γυμνός, Ιούλιο μήνα

IX «Εχθές έχωσα κάτω απ' την άμμο...»

Χ   Ότι μπόρεσα ν' αποχτήσω μια ζωή

XI  Οι φανταστικές αλήθειες

XII Από το βότσαλο στο φύλλο της συκιάς

XIII Στις ακρογιαλιές του Ομήρου

XIV Τ' ανώτερα μαθηματικά μου

ΚΑΙ ΜΕ ΦΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΘΑΝΑΤΟΝ [8-14]

8  Όπως και να

9  Το 'χεις άραγε συλλογιστεί ποτέ

10 Μιλώ με την υπομονή του δέντρου

11 ΤΥΧΗΜΙΣΗΣΚΟΤΩΝΟΥΝΟΙΜΙΣΟΙ

12 Λίγο για μια στιγμή να παίξεις

13 Φυλαγμένα μέσα μου για πάντα

14 Στην Εμορφιάν την Παναϊάν

ΟΤΤΩ ΤΙΣ ΕΡΑΤΑΙ [ΑΙΓΙΟΔΡΟΜΙΟΝ]

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΑΥΤΙΛΟΣ [ΠΡΟΒΟΛΕΑΣ Γ]

ΜΥΡΙΣΑΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΝ [ΧV-ΧΧΙ]

XV Τα παιδικά μου χρόνια

XVI Έχει και η ψυχή τον δικό της κονιορτό

XVII Και να, καταμεσής της αθλιότητας

XVIII Από μικρό παιδί

XIX Ωραίε μου Αρχάγγελε
XX Ένα βουνάκι αγριολούλουδα
XXI Εκφράζομαι όπως ένα περγαμόντο

ΚΑΙ ΜΕ ΦΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΘΑΝΑΤΟΝ [15-21]

15 Αυτό το πέτρινο κεφάλι

16 Πού να τα πω νύχτα μες στον αέρα

17 Ως εν ουρανίω έαρι

18 Και αφού σ' εξοντώσουν θα 'ναι ακόμη ωραίος

19 Τριποδίσματα ωραίων αλόγων

20 Έλεγες να φύγω εχθές

21 Και το πιο σπουδαίο απ' όλα: θα πεθάνεις

ΟΤΤΩ ΤΙΣ ΕΡΑΙΤΑΙ [ΤΑ ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ]

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΑΥΤΙΛΟΣ [ΠΡΟΒΟΛΕΑΣ Δ']

ΜΥΡΙΣΑΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΝ [ΧΧII-ΧΧVΙII]


XXII Είναι φορές που βγαίνω στον αέρα

XXIII Σίγουρα θα πρέπει να 'ταν

XXIV Για όποιον η θάλασσα στον ήλιο
XXV Μια μεταγλώττιση του ήχου

XXVI Να προφέρεις την πραγματικότητα
XXVII Άργησα πολύ να καταλάβω
XXVIII Χιλιάδες χρόνους περπατάμε

ΕΞΟΔΟΣ

 

ΤΑ ΕΛΕΓΕΙΑ ΤΗΣ 

     ΟΞΩΠΕΤΡΑΣ 

            (1991)

 

ΑΚΙΝΔΥΝΟΥ, ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟΥ, ΑΝΕΜΠΟΔΙΣΤΟΥ

ΤΟ ΕΙΚΟΝΙΣΜΑ

«ΕΡΩΣ ΚΑΙ ΨΥΧΗ»

ΕΛΕΓΕΙΟ ΤΟΥ GRÜNINGEN

ΣΟΛΩΜΟΥ ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΚΑΙ ΔΕΟΣ

LA PÁLIDA MORTE

ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΒΡΕΧΕΙ

ΑΣΗΜΟΝ

Η ΧΑΜΕΝΗ ΚΟΜΜΑΓΗΝΗ

ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΘΑΝΑΤΙΣΜΕΝΟΥ (ΕΝΥΠΝΙΟΝ)

ΙΟΥΛΙΟΥ ΛΟΓΟΣ

ΡΗΜΑ ΤΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟΝ

ΤΟ ΥΣΤΕΡΟ ΤΩΝ ΣΑΒΒΑΤΩΝ

 

 

 

ΔΥΤΙΚΑ ΤΗΣ 

     ΛΥΠΗΣ 

       (1995)

 

ΤΗΣ ΕΦΕΣΟΥ

ΡΟΔΑΜΩΝ ΚΑΙ ΗΒΗΣ

ΠΑ ΜΙΑ VILLE D' AVRAY

ΠΡΟΣ ΤΡΟΙΑΝ

ΣΕ ΜΠΛΕ ΙΟΥΛΙΤΑΣ

ΤΟ ΜΑΡΜΑΡΙΝΟ ΤΡΑΠΕΖΙ

ΩΣ ΕΝΔΥΜΙΩΝ

 

 

 

ΕΚ ΤΟΥ ΠΛΗΣΙΟΝ 

         (1998)

ΕΚ ΤΟΥ ΠΛΗΣΙΟΝ

Tων θεσπέσιων όμηρος

Με κάτι από τη γης οι ουράνιες δυνάμεις

Εγώ στη θέση της Παρθένου θα 'βαζα κληματόφυλλα

Κλωνάρια λέξεων αδημονούν για Μάιο

Διαβάζοντας Αθηνά

ερευνασάτω

Φτάσε να συλλαμβάνεις αισθήσεις

Μεγάλα πιθάρια όπως τα ξέρουμε

Μπορεί να φαίνεται παράξενο
Όπως ο στάχυς μεταβάλλει τη σοφία του

Κι ένα δωμάτιο μ' επένδυση θωπείας

Κοιμήσου καραμέλα μου

Κείνες οι ξαφνικές λιακάδες
Άλλ' ο ήλιος τυγχάνει και αργυραμοιβός

Θαυμάσια που τρέχει ο ουρανός

Σε απόσταση παραμένουν στα κλεφτά υπνάκου
Από παιδιά και μόνον φτιάχνεις Ιεροσόλυμα

Πέριξ, δεξιά κι αριστερά περιστεριών

Με την προϋπόθεση ότι και οι έννοιες έχουν τη δική τους ύλη
Αν αντέξεις να φανείς αντί Ιώβ

Κάποτε πρέπει και να παίρνει ανάσα ο άνεμος

Μην ανησυχείς

Φθόγγοι Πομπηίας υποχθόνιοι

Μες στον βαθύ ουρανό

Το νερό της ομοιότητας δεν άλλαξε

Να χαράζεσαι στη ζωή τόσο προσεκτικά

Στις σαρανταεννέα ημέρες του χρόνου

Γενού φυτό τριών γενεών και συνάμα παρθένος

Γρατζουνάει το πρώτο σου φιλί

Μια δεύτερη μέρα μέσα στην πρώτη
Α! να 'χα ένα δικό μου αμπέλι

Τι εύκρατη που γίνεται η σκέψη

Ν' ακούς αγάλματα πέτρινα

Κι όσα η άμυαλη γραφή σου

Κείνο το εν είδει ρόδου δώρο πού δεν έκανα

Πεύκα. Η λαμαρίνα η ασημιά

Στη βρύση του ύπνου

Της λέπρας πρώτο σύμπτωμα

Λυπηρά τα εγκόσμια

Φανού πρίγκιπας

Τα ορθογραφικά λάθη στη γεύση

Καθ' οδόν βρίσκεις τον Οδυσσέα σου
Εξαποθρησκευμένος ο χώρος

Για να τις φθάσει να λάμπουν

Πιο κοντός απ' τη λύπη του ο άνθρωπος
Όμορφα δειλινά με κομμάτια Μυκήνες

Στις Κυκλάδες οι μικρές εκκλησίες

Το πινέλο του ζοφερού

Παρά λίγα σκαλοπάτια

Μην ακούτε τον Armstrong

Οι ιδέες είναι σαν τα φαντάσματα
Η ελευθερία έχει δύο κοφτερές όψεις

OIL SARDINEN!

Εάν υποθέσουμε για μια στιγμή
Εκείνο που μας χρειάζεται
Μες στους πολλούς γάμους των αρωμάτων
Έχει κι ο νους Λιτόχωρο
Κάποτε νιώθω

Από τ' αποτυπώματα του ανέμου
αίνιγμα παρθένον εξ αγριάν γνάθων
Με λίγα σπουργίτια
Για να φτάσεις στον οργασμό
Κάθε τόσο μου στέλνουν
Και καλό και κακό γίνεται
Στα ερείπια συχνάζουν οι μέλισσες
Ύστερα και τα πιο μικρά πουλάρια
Ελεατών ελληνικά

ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΣΥΚΙΑ ΣΤΗ ΣΚΥΡΟ Ή ΣΤΗ ΣΙΚΙΝΟ
Άμαθος είναι ακόμη

Στον ακάλυπτο χώρο μας στάσιμα τα νερά
Όπως και να το κάνεις
Ελθεδέτε Κύνθια

Κάθε τόσο μου ξανάρχεται μία σύνθεση

Τράβα μόνος σου ο ίδιος
Ως κι ο καημός εάν τον ταξιδεύεις

Κι ένα τέταρτο μητέρας αρκεί
Ω δύσβατη, δύσβατη ζωή
Επειδή και η φύσις δίγλωσση μοιάζει να είναι
Ο καλύτερος αγωγός θερμότητας

Των καλόγερων ελάχιστες ελιές

Και δύο βυζαντινής τεχνοτροπίας εικόνες
Ο τρόπος να μετράς σύνολα αστερισμών

Οι κακοί ποιητές τρέφονται από τα γεγονότα

Να πετύχεις μονόλογο

Σαν ποταμός εξ αίματος εξάδελφος του Ευξείνου

Θα μπορούσε και ο ευγενούς καταγωγής Juan Grís

Αν έφτανε ο άνθρωπος
Κάτι κόκκινο πριν απ' το αίμα
τότε βάλλεται, τότ' επ' αμβρόταν χθον' εραταί

ΣΤΑ ΕΠΕΙΤΑ ΤΟΥ ΑΙΩΝΟΣ

Να ταΐζεις την άνοιξη
Αν είσαι γεννημένος για τα τέτοια

Και διαμάντι στα δύο φτάνει να κόψει ένα μαχαίρι

Για τα κακά σημάδια υπάρχουν τα καλά λημέρια

Πήρε τα φύλλα κίτρινα ο αέρας

Μάργαρον ύδωρ
Αν ο ύπνος σου είναι κατά το ένα τέταρτο Vermeer

Της ευτυχίας ισχύουν όλα τα κρατούμενα μείον

Και η τελειότητα ένας είναι Παράδεισος

Κρίνα, γιούλια και μαγνόλιες

Στα καταστήματα των νεοτερισμών

Κι ένα άστρο που σου κρύβεται

Σύκα της ωρίμανσης στο βυθό του Αυγούστου
Αν θες να ωτακουσθείς

Για κάτι πιθανόν καλύτερο

Βαρύ το χώμα

Χέρι και πέτρα τόσο πλάι

Στο αγώνισμα των πέντε δυσκολιών

Σαν την απωλεσμένη καθ' οδόν μέλισσα

Το κατά λάθος λάθος

Η τρέχουσα ευφυία

Η καταιγίδα που κατά καιρούς ξεσπά

Κοίτα να κόβεις κάθε τόσο

Κάπου θα συνεχίζεται το είδωλο

Κανείς δεν μπορεί να φαντασθεί

Οι δυνάμεις που απαιτούνται

Κουράγιο χρειάζεται
Αποτελώ ένα εύδρομον

Στον Εύξεινο των δημητριακών

ΔΡΩΜΕΝΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΤΡΙΤΗΣ

Και μετά που δάκρυσα είδα τα βουνά
Το θαύμα είναι πάντοτε μονογενές
Οι πενταροδεκάρες της ατιμίας
Φορβάδες θέλει το κριθάρι
Αν καταφέρεις να βγάλεις Blake απ' τον Shelley
Αιολεύς έβαινε Δωρίαν κέλευθον ύμνων
Από τις παράνομες σχέσεις

Άπαξ και φτάσει να θεωρείται αλάνθαστο ένα χρώμα
Κι αυτό που θα το λέω «αείπηγον»
Αν δεν έχεις κάνει έρωτα ποτέ σου με τα μαθηματικά
Είναι τόσο σχετικά τα μεγέθη
Άσπρα κομματάκια σύννεφο
Ο βήχας του Ιουστινιανού
Και ως γη και ως ώρα
Τόσο το θέρος, τόσα τα πουλιά
Όσο πιο ταχύνεται

Μικρή τη λεν παρόλον που μ' αφειδείς ποταμούς
Την άνοιξη αν δεν τη βρεις τη φτιάχνεις
Με δυο κεράσια ιππαστί στ' αυτιά
Και στον ενεστώτα του αρέσει
Μια εξίσωση από κολοκύθια
Η σκέψη ξεβάφει, ο νους ποτέ
Σ' ένα τετράγωνο αιγιαλού βότσαλο ροζ-βιολετί

ΜΠΟΛΕΝΑ Ι

Από την τρέχουσα πραγματικότητα
Η ίδρυση της προσωπικής σου πρεσβείας
Έχω πει τόσες πολλές αλήθειες
εμοί δ' ολίγον δέδοται
Περιβρέχει με χόρτα τη μισοκαμένη γης

ΜΠΟΛΕΝΑ II

Θέλει τουφέκι ο χρόνος

Από το πορτοκαλί στο κόκκινο

Άδικο κι ανεπίτρεπτο είναι

ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΓΝΙΟ ΠΑ ΜΕΓΑΛΟΥΣ

Κάλλιο να δίνει της γαλήνης προσάναμμα κανείς
Το διαμάντι δεν είναι παρά το προϊόν
Τα ποτήρια του Mozart και του Ηaydn
Όσο πιο κακός καμαρώνεις ότι γίνεσαι
Υπερεκχείλιση στη στεναχώρια
Σε μιαν άλλη διάσταση
Και το ένα σ' άλλο απανωτά κοπάδια
Σε μεσιανό δάχτυλο ο ευφυής διακρίνεται
Και συνήθως πλέον εύδρομος ο ενάντιος
Η ασχήμια δεν άφορα την όραση
Η απόσταση ανάμεσα στο τίποτε και το ελάχιστο
Φαντασία ψυγείου

Σε όλα τα δέντρα θα πρέπει να υπάρχει το όνομα
Γιατί και ο έρως μια θαυματουργία είναι
Τον κορυδαλλό τον ακούς
Της Κρήτης είναι και της Αττικής
Το πλην του ενός με αγγίζει
Και ζηλεύει σμαράγδι
Λιόφυτα λιωτά σε Ιούλιο
Η απόδοση ενός πατρογονικού ελαιόδεντρου
Εύφορες που 'ναι οι πεδιάδες
Στριφτά μυτερά κέρατα
Περίσσευμα είχε η τύχη ως φαίνεται
Πολύεδρα του αδάμαντος

Ακόμη και στα βάθη ενός τρομακτικού θορύβου
Όπως η γεύση

Δεν είναι το φως πού σε βοηθεί
Η ομορφιά μπορεί να πουλιέται
Στο μυαλό του καθενός
κείνον, ος Ζεφύρου τε

ΤΡΙΝÁΚΡΙΑ

Ολίγου νου η βαθύοργη βροντή

Κι ένα κουρέλι οσμής παλαιού σανού

Η εξ απροσεξίας ανορθογραφία

Το πείσμα είναι υγεία

Στον αγώνα της μικρής ευτυχίας
Έχε το νου σου μην και χαθεί

Σταγόνα τη σταγόνα ο χρόνος

Από κίτρινο σε κίτρινο

Α, δώστε μου να φάω νεότητα

Μεγάλα δέντρα της γενιάς του Εμπεδοκλέους

Ψελλιστί παίρνεται ο υπνάκος
Αν είσαι άμοιρος της λατινικής
Η φθήνια φτάνει κάποτε
Από πραγματικότητα

Σε δύο μόνον πράγματα

Τρέφομαι απ' αυτά που οι άλλοι νηστεύουν

Να φωτογραφίζεις αν γίνεται

Ενόσω δεν φτάνει να γίνει στενογραφία

Χρειάζεται και να ντρέπονται

Θάμαρις ερημονίας η ομβρία
Ύδωρ Κολονίας υπάρχει και εκ του φυσικού

ισοδένδρου τέκμαρ αιώνος λαχοίσα
Αν είναι κάλιον χρυσού

Μια χορεύτρια που διετέλεσε χορτάρι
Όσο για τέλος ναι
Όλα φαίνονται

Των θεσπέσιων όμηρος

Και να! Μια ημικατεστραμμένη Θήρα